معمای امنیت اجتماعی

معمای امنیت اجتماعی چیست؟ و چه کسی به آن برای اولین بار پرداخته است؟ ازجمله سوالاتی است که در این مقاله به آنها پاسخ داده شده است. اجازه دهید از اینجا آعاز کنیم که؛

تامل در رهیافت امنیت اجتماعی با هدف تبیین نسبت نظری امنیت و هویت، از رویکردهای متاخر در مطالعات امنیتی به ویژه در میان اروپاییان بوده است و نوواقع گرایانی چون باری بوزان و اندیشمندان مکتب کپنهاگ را در توضیح معناهای امنیتی در سطوح درون دولتی و میان دولتی یاری داده است.

اصطلاح امنیت اجتماعی را نخستین بار باری بوزان در کتاب «مردم، دولت ها و هراس» به کار برد و مسائل آن را شامل تهدیداتی دانست که هویت جامعه را مورد تعرض قرار می دهند.

بر این اساس، مهم ترین مفروضه رهیافت امنیت اجتماعی، دلالت گر آن است که بقا و دوام هر جامعه ای منوط به حفظ هویت آن می باشد.

این ویژگی به خصوص در باب اجتماعاتی که فاقد دولت باشند، نمود بارزتری دارد و واکنش آنها به تهدیداتی که معترض هویت آن ها می شود، اهمیت سیاسی و امنیتی افزون تری پیدا می کند.

این تهدیدات، ممکن است شامل مواردی چون ممنوعیت به کارگیری زبان، نام و یا لباس خاص یا تبعید و کشتار اعضای یک اجتماع هویتی باشد و ابراز هویت آن ها را امکان ناپذیر کند.

براین اساس، مقاله حاضر با عملیاتی کردن مفهوم معمای امنیتی در سطح درون دولتی، بر آن است تا هویت های متمایز خودی و دیگری در روابط اجتماعی را بازنمایی کند.  

لازم است که خواننده این مطلب را به خواندن کل مقاله دعوت کنم. چرا که درک معمای امنیت با بیان چکیده ای از آن ممکن نیست و نیازمند توضیح مبسوط و شرحی مفصل درباره آن می باشد.

منبع: ویور، اُل (1382)، معمای امنیت اجتماعی، ترجمه منیژه نویدنیا، تهران: فصلنامه مطالعات راهبردی، سال ششم، شماره سوم، پائیز.